Kobieta idealna 2

Raz o kobiecie pisałem
co była wskroś idealną.
Wybranka, pragnąc być takąż,
powzięła myśl niebanalną.

Próbując czarownych sztuczek,
była ostoją spokoju,
uległa, cierpliwa, czuła,
słodka, gotowa do boju.

A jak wspaniale gotuje,
by siły w łożu nie pierzchły,
żartuje, rozmawia, marzy,
dąży by sny w czyny przeszły.

I ciałko ma nie gumowe
lecz miękkie i  delikatne,
nie trzeba chować do szafy,
do figlów zawsze jest zdatne.

Być może nie jest z folderu,
jej serce też nie z kamienia,
gdy choćby palcem ją musnę,
w demona żądzy się zmienia.