Nocne niebo

Nocne niebo mnie frapuje,
Wielki Wóz na nim króluje,
wielkim dyszlem swym omiata
kawał gwieździstego świata.

Ponad nim, kto zechce, zoczy,
krąży, podobny karocy,
Mały Wóz, jak podniecony,

kształtny dyszel ma wzniesiony.

W centrum, wzwyż, na nieboskłonie,

Polaris na srebrnym tronie,

po manowcach Cię nie zwłóczy,

jak odnaleźć drogę uczy.

Eteryczny blask rozlewa,

płonąc, na łuk się nadziewa,

który Mały Wóz wciąż stroszy,

by doznawać z nią rozkoszy.

Zazdrość Wieki Wóz pożera.

- Dobrze im tak? O cholera!

Gdy ze mną będzie gotowa ...

rozbłyśnie jak supernowa.