Nie wymagaj

Oslo, Karl Johans gate

Choć Cię używam,
będę i szanował,
lecz nie wymagaj
abym też miłował.

Cóż że dosiadasz
okrakiem mej twarzy,
lecz nie osiodłasz,
wędzidła nie wrazisz.

Nie jesteś panią,
ni ja jakim panem,
a i tak daję
więcej niż dostaję.

Milisz się, łasisz,
czujesz pożądana,
wchodzę jak w sukę,
klęcząc na kolanach.

Po psiemu chłepczę
twe płatki urocze,
znowu dochodzisz,
trzęsiesz się, dygoczesz.

Potem odwracasz,
pieścidełka chwytasz,
ssiesz, oblizujesz,
chcesz tego, nie pytasz.

Usta wczepiłaś,
nacierasz ogniście,
ciągniesz i struga
wytryska perliście.

Chlapie na język,
spływa gładko gardłem,
zewrzyjmy wargi,
podzielmy się jadłem.

Na koń i jazda,
rączo, bez uprzęży,
na oklep, żywo,
póki rumak pręży.

Biegun spieniony,
bez tchu amazonka,
spać będą błogo
do białego dzionka.

Pieszczoty łakniesz,
pragniesz bym całował,
lecz nie wymagaj
abym Cię miłował.