Cisza

Co rusz bym do ciebie dzwonił,
ale nie zadzwonię.
Pisał przyjemne brednie,
rozczulając się bezwiednie.
Rozmawiał głosem nieswoim,
w gardle uwięzionym.
Telefon milczy, głucha cisza,
ni dzwonka, ni esemesa.
Może to i lepiej.
Dostałbym wariacji,
a przerost imaginacji

przygniótł by mnie
swoim ciężarem,
jak konia do asfaltu
opadająca mgła wieczorna,
zwodnicza i przekorna.