Dnia szóstego

A dnia szóstego,
nie z niczego, lecz z błota
uczynił Bóg chłopa, patrzy:
Ot doskonała istota.
Lecz widząc jak się miota,
jak mu samemu trudno,
rzekł: Babę tobie uczynię.
Już nigdy ci nie będzie nudno.
Uśpił go, wyjął  żebro
spod  lewego boku,
niewiastę ukształtował,
by radość dać chłopu.
I Bóg rzekł: Tyś chłopie taki,
jak tego moja dusza chciała
i dałem ci piękną babę,
by ponad życie cię kochała.
Lecz ty, babo, czy będziesz chciała,
czy nie będziesz chciała
i tak codziennie, dla chłopa,
malować będziesz się musiała.