Dzięcielina pała

U Wieszcza znajdujemy opis rozmaity,
wspaniałe krajobrazy, rodzime błękity,
dworzyszcza, rozpierduchy, zacne czasy dawne,
wszystko bliskie, kochane, ckliwe i powabne,
panie krągłe, chłop żaden nie był jakiś wałach,
aż „panieńskim rumieńcem dzięcielina pała”.

Cóż dzisiaj pozostało? Od Niemiec do Rusi
kohorta damskiej dziczy błądzi, samców kusi,
chlipie, albo odfruwa gdzieś poza granice,
byle znaleźć wytchnienie, wtulić gdzieś swe cyce,
a płci męskiej, miast żeby dzida tęgo stała,
od panieńskich rumieńców zdziecinniała pała.

W cudzysłowie fragment „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza