Przy winie

Przy winie, przy świecach
dołożę do pieca.
Kiedy przy mnie staniesz,
dorwę Cię, Kochanie.
Przy Tobie jam gotów,
jak na zawołanie.
I Ty, chwilkę potem,
dorwiesz mnie, z łoskotem.

Twa czarowna szparka
dla mnie ozdobiona.
Ma magiczna różdżka
dla Cię ukwiecona.
W połączeniu siła
życia niezmierzona,
przedziwna, radosna,
energia jądrowa.

Piosenka cichutko
będzie dla nas brzmiała,
w jej rytm będę sapał,
Ty pojękiwała.
Stół mój zastawiony
Twoją namiętnością,
Twój nektar i kłaczek
nie stanie mi ością.

Tobie też zastawię
stolik przeobfity.
Nasz ogród rozkoszy
nigdy nieprzebyty.
Z głównych dań dwunastu
spróbujemy wszystkich,
razem z przystawkami,
nie postnych, mięsistych.

Nie czas liczyć pory,
co przeszło, wspominać.
Czas kochać niespiesznie,
moc szczytów zdobywać.
Kres nas nie zaskoczy,
choć się posuniemy.
Szczytując, z pieszczotą,
w ekstazie pomrzemy.